Ekmeğin Kısa Tarihi

Ekmek, çeşitli biçimleriyle, dünyada en çok tüketilen besindir. Sadece önemli bir karbonhidrat kaynağı değil, aynı zamanda taşınabilir ve bütün bir haldedir. Bu da neden binlerce yıldır sofralarımızın ayrılmaz bir parçası olduğunu açıklamaya yardımcı olur.
Kaynaklar insanların en az 30.000 yıl önce ekmek pişirmeye başladığını göstermektedir. Tarih öncesi insan zaten su ve tahıllardan yulaf ezmesi yapıyordu. Bu karışımı sıcak taşların üzerinde kızartarak katı bir yiyeceğe dönüştürmek çok da zor olmayacaktı. Yapılan araştırmalarda, üzerinde nişasta izleri bulunan kayalar ortaya çıkarılmıştır. Bazı köklerin önce soyularak kurutulması ve daha sonra ufalanıp su ile karıştırılarak hamur haline getirilmesi ve nihayet ısıtılmış kayalarda pişirilmesi ilk ekmek örneklerindendi. Tabii insanlığın ekmeğin bu ilkel formundan kabarık gözenekli bakkal somununa geçmesi için biraz daha zaman gerekecekti.
Aslında “Modern” ekmeği yaratan iki temel yenilik vardı.

1. Mayalama

Mayalama, ekmeğin yumuşak, hafif ve kabarık bir somuna dönüşmesini sağlar. Mayasız ekmek insanlığın ilk ekmeklerine daha yakın bir formdur. Günümüzde gözlemeyi buna örnek olarak verebiliriz.
Mayaları ekmek içerisinde kendilerine bir yuva yapmak için çabalayan canlılar olarak düşünebiliriz. İlk mayalanmış ekmek, muhtemelen tesadüfen bir yulaf lapası içerisine karışan bir mayanın burada bir yuva yapmaya başlaması için oluştu. Gerçekten de yulaf lapaları çok eski tarihlerden bu yana tüketilen temel yiyeceklerdendir. Maya, bir yandan tahılda bulunan şekerleri yerken diğer yandan da karbondioksit çıkararak elastiki olan lapa içerisinde hava boşukları oluşturdu ve lapanın kabarmasını sağladı.

2. Rafine Un

Çok eskiden buğday taneleri taşlarla vurularak öğütülürdü. Mezopotamyalılar bu öğütme işlemini üst üste istiflenmiş iki düz ve dairesel taş kullanarak MÖ 800 civarında geliştirdiler ve unun rafine edilmesini sağladılar. Bu taşlar hayvanlar veya köleler tarafından sürekli olarak döndürülürdü. Böylece pürüzsüz, ince, öğütülmüş una doğru yolculuk sürdü.

En beyaz, en rafine ekmek arzusu modern çağ boyunca devam etti ve daha sonraki gelişmeler kepeği ve mikrobu çıkarmak için unun elenme ve ağartılma işlemlerini de içerdi.

Günümüzde artık ekmekler düşük proteinli ve glutensiz olarak da üretiliyor. Protein ve gluten hassasiyeti olan bireyler için hazırlanan bu ekmekler buğdaydan proteinin ayrıştırılması ve glutensiz tahıllar kullanılması yolları ile üretiliyor. Bu şekilde üretilen ekmeklerin normal ekmekler gibi kabarması ve lezzetli olması için ise özel pişirme yöntemlerinin yanında kullanılan un karışımlarının kaliteli ve amaca uygun olarak hazırlanmış olması gerekiyor.

İşte Mader’in düşük proteinli ve glutensiz ekmekleri, özel beslenme zorunluluğu olan bireylere lezzetli, yumuşak beyaz ekmek sunabilmek amacı ile yine Mader’in glutensiz ve düşük proteinli unlarından üretilerek sofralarınıza sunuluyor.

Mader ekmekleri, geleneksel fırıncılar tarafından taze yapılmış ekmekler görüntüsünde ancak tek farkı düşük proteinli olması.

Bu ekmeklerin üretilme aşamasına gelmeden önce uzun bir araştırma , test süreci ile belirli bir seviyede tecrübe kazanılması gerekiyor.

Mader ülkemizde özel beslenme statüsünde olan bu gıdaların ilk üretim ruhsatına sahip olmanın, 20 yıla yakın bir süredir daima özel beslenme zorunluluğu ile yaşayan bireylerin yanında yürümenin ve ithalata dayalı bir hammadde stoğu gerektiren üretimin tamamen yerli üretime dönüşmesi için gösterdiği gayretler ve katettiği yolun gururunu her zaman yaşamıştır ve yaşamaktadır.

Mader, Yumuşak, normal beyaz ekmek gibi görünen ve eşsiz lezzeti olan, dondurucuda muhafaza edilen , güzel kızaran ekmeklerini sizler için üretir.